Eredivisie krimpt ineen

Slechts 7 teams lijken het komend seizoen terug te keren in de eredivisie: STOL Grasshoppers, CTO Amsterdam, Challenge Sports Binnenland, Probuild Lions, Lekdetec Batouwe, Eurosped Twente en HLB Accountants Den Helder.

Wereldtickets Leiderdorp, Autocad Amazone en Celeritas/Donar keren het komend seizoen niet terug in de eredivisie. Dat is natuurlijk ronduit jammer. Jammer voor iedereen die met dames/meiden basketbal betrokken is. Jammer vanwege het feit dat daarmee de spreiding van de eredivisieteams over Nederland een deuk oploopt (het positieve ervan is dat de uitwedstrijd naar Groningen voor de andere teams reistijd scheelt). En ook is het jammer omdat het toch veel leuker is een ‘volle’ competitie te hebben met teams verspreid over alle delen van het land.

Dat Celeritas niet terugkeert, was overigens wel te verwachten. Al jarenlang lukt het niet of nauwelijks om speelsters in het hoge noorden op te leiden op eredivisie niveau. Ook zie je dat het noorden al jarenlang niet meedoet in de echte strijd om nationale (jeugd)kampioenschappen. Zowel het rayonteam U15 als de clubteams eindigen in de verschillende categorieen van de NJK’s  steevast op de onderste plekken (van de 5). Het is dus dan ook logisch dat de spoeling op een gegeven moment zo dun is dat je in kwalitatieve zin afhankelijk bent van de ‘passanten’ die in Groningen gaan studeren. Er is zowel een kwantitatief als kwalitatief probleem en dat openbaart zich natuurlijk uiteindelijk op deze manier.

Dat Wereldtickets niet terugkeert was te verwachten nadat de malaise rondom de financiele perikelen openbaar werd. Ik vind het vooral heel jammer voor de speelsters en in het bijzonder Marlous Nieuwveen die er ondanks alles in slaagde om bij haar ‘ouwe cluppie’ zowel de titel als de beker in de wacht wist te slepen, maar uiteindelijk wel met een behoorlijke kader werd opgezadeld.

Dat Autocad Amazone niet terugkeert was voor mij wel een verrassing. Ik dacht dat de Utrechtenaren onder aanvoering van Ray Laatst de zaken aardig op orde hadden, ondanks het feit dat het maar niet wilde lukken om het broodnodige talent te laten doorbreken.

Wat is er aan de hand? Het probleem kan natuurlijk niet in de kwaliteit of kwantiteit van de speelsters liggen. Althans mij maak je niet wijs dat er in Groningen, Utrecht of Leiderdorp e.o. geen 10 speelsters zijn te vinden die in de eredivisie willen of kunnen spelen. Het probleem zit ‘m vooral in de organisatorische (en financiele) zin. Het probleem is dat de top van het damesbasketball in organisatorische zin een (te / zeer) smalle basis kent.

Nu is de vraag. Kunnen we dat voorkomen? En zo ja hoe? Ik geef wat ideeen, als ware het een meer keuzevraag:

a. Dit kun je niet voorkomen en dat moet je ook niet willen. Het is een goede ontwikkeling, want zo krijg je innovatie, beweging, nieuwe clubs, enzovoorts

b. Dit kun je voorkomen als er een betere samenwerking zou zijn tussen de verenigingen, de NBB en het CTO.

c. Dit kun je oplossen door de heren- en damesteams aan elkaar te koppelen (wel of niet afgedwongen door de FEB/DEC/NBB). Het idee is: elk team in de hereneredivisie heeft niet alleen een eigen jeugdlijn, doch ook een dameslijn. Met andere woorden: de top van het basketbal wordt vorm gegeven doordat er organisaties zijn die het gehele spectrum (heren en dames en jongens U16-U20 en meiden U16-U20) bedienen. Als je er nog iets verder over door redeneert / brainstormt, zou je kunnen zeggen dat je op die manier invulling geeft aan je beleid voor de ‘sterke regio’s’, of zelfs een nieuwe indeling van de rayons!

d. Dit kun je voorkomen door een veel meer professionele organisatie te bouwen rondom de eredivisieclubs (een soort nieuwe DEC dus) die als opdracht krijgt om ‘competitie’-sponsors te vinden. De opbrengsten komen ten goede aan de verenigingen in de eredivisie.

e. Dit kun je voorkomen door te “deprofessionaliseren” m.a.w. zonder amerikaanse speelsters gaan spelen, zonder extra inschrijfgelden bij de bond, zonder hogere vergoedingen voor de scheidsrechters.

f.  wie biedt? ….